Geboren en getogen in het Zuid-Limburgse Doenrade raakte ik al op jonge leeftijd gefascineerd door de natuur en in het bijzonder door het weer. Door de ligging van Doenrade in het heuvelland maakt het deel uit van een microklimaat met soms grote weersverschillen op relatief kleine afstand. Dit intrigeerde me en ik begon onder meer met het meten van de temperatuur.

In de daaropvolgende jaren raakte ik meer en meer in de ban van het weer, met name extremere weersomstandigheden als sneeuwval en onweer trokken mijn aandacht. Ik verdiepte me in de basismeteorologie en startte een weerstation.

Doenrade maakt deel uit van een omvangrijk en prachtig natuurgebied met een rijke flora en fauna, waardoor ik een groeiende belangstelling kreeg voor planten en dieren. De brede interesse voor de natuur maakte het lastig een beroepskeuze te bepalen. Gezien de geringe meteorologische toekomstperspectieven begin jaren ‘80 koos ik voor de tuinbranche met als doel; natuur en tuin tot een eenheid smeden met plant en dier als uitgangspunt.

Uiteraard speelt in de tuinbranche het weer ook een belangrijke rol en zo kon ik beide passies goed combineren en mijn meteorologische ervaring en kennis verder opbouwen. Als hobbymeteoroloog bezocht ik regelmatig bijeenkomsten van de Vereniging Weerkunde en Klimatologie (VWK), waar ik mijn passie ook met andere enthousiaste weerliefhebbers kon delen.

Ook de boeiende en leerzame weerberichten van de Belgische weerman Armand Pien volgde ik dagelijks. Zijn persoonlijke manier van presenteren en soms onderkoelde humor maakte het weer toegankelijk voor een breed publiek en hij kon een misser bovendien heerlijk relativeren. Zo zei hij; “de weersverwachting klopt altijd, het is enkel het weer dat zich niet aan mijn verwachting houdt”.

Voor het programma Wat ’n Waer had ik in 2001 de eer om Armand Pien te mogen ontmoeten en interviewen. Hij was toen al 81, maar werkte nog een aantal dagen als meteoroloog bij het KMI in Brussel. Op mijn vraag waarom hij nog steeds de gang maakte door de verkeersdrukte naar het KMI zei hij: “Mijn vrouw waardeert het niet als ik in de pannetjes op het fornuis kijk.”. Beiden wisten we, de passie voor het weer is er tot je dood. Armand Pien stierf in 2003.

De wens om ook ‘eens een weerbericht’ te mogen presenteren kwam dichterbij toen er tijdens een bijeenkomst van de VWK in 1996 een oproep werd gedaan door Meteo Limburg voor een weerpresentator bij de eerste Limburgse TV zender. Ik meldde me hiervoor aan, kreeg een screentest en op 7 januari 1997 presenteerde ik mijn eerste weerbericht voor TV8. Er lag een nieuwe en geweldige uitdaging voor me. Een vak dat ik wilde professionaliseren en uitdiepen.

In 1999 fuseerde TV8 met Omroep Limburg, waaruit de naam L1 TV en Radio werd geboren. Hier kreeg ik de mogelijkheid om een programma te maken over de achtergronden van het weer: “Wat ’n Waer”. Dit programma liep van 1999 tot 2001 en zorgde ervoor dat het presenteren van het weerbericht en het invullen van de verschillende weerprogramma’s een fulltimebaan werd.

Door de groeiende publiciteit rondom de klimaatverandering ontstond er ook een toenemende belangstelling vanuit het onderwijs, bedrijfs- en verenigingsleven voor lezingen over weer en klimaat. Om in deze behoefte te kunnen voorzien specialiseerde ik me in het geven van lezingen, presentaties, workshops en Masterclasses.

In 2009 richtte ik LRP Presentaties op en werd de basis gelegd voor verschillende (les)programma’s rondom thema’s weer, klimaat, milieu en duurzaamheid.

Op 28 februari 2024 presenteerde ik voor het laatst het weerbericht bij L1, waarmee er na ruim 27 jaar een eind kwam aan mijn werk als TV presentator.